ผมพยายามแก้ไขปัญหานี้มาตลอด โดยใช้หลาย ๆ วิธี เช่น
1. ผมพยายามนอนให้น้อยลง จากเคยนอน 8 ชั่วโมง ก็ลดเวลาลงเหลือ 7 ชั่วโมง 6 ชั่วโมง จนสุดท้ายเหลือประมาณ 5 ชั่วโมง เพราะเคยได้ยินมาว่าปราชญ์มักจะนอนน้อย
แต่ผลลัพธ์ที่ได้ของวิธีนี้คือ ผมได้เวลาเพิ่มขึ้นจริง แต่เวลาที่เพิ่มขึ้นนั้น ผมทำงานไม่มีประสิทธิภาพ เกิดข้อผิดพลาดมากกว่าเดิม และหงุดหงิดง่าย ทะเลาะกับคนอื่นไปทั่ว
ซึ่งเป็นเพราะว่าร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอนั่นเองครับ
ผมจึงมารู้ว่า ที่จริงแล้วปราชญ์นอนน้อยก็จริง แต่เขานอนน้อย แล้วไม่ได้ใช้เวลามาคิดมาก ไม่ได้ใช้แรงมาก เขาใช้ชีวิตแบบเบา ๆ ซึ่งเขาจะคิดโฟกัสเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้น เขาจึงนอนน้อยได้โดยไม่ทำให้ร่างกายทรุดโทรม
2. ผมพยายามลดจำนวนงานของตัวเองที่ต้องทำ โดยแบ่งให้คนอื่นทำ เช่น ให้พนักงานของผมทำ ให้คนรอบตัวที่สนิทกันทำ
การขอให้คนอื่นช่วยทำนั้น ก็ช่วยลดภาระไปได้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นครับ เพราะงานส่วนใหญ่ ผมเองยังต้องเป็นคนทำ เพราะผมเคยปล่อยงานสำคัญให้คนอื่นทำ แล้วสุดท้ายเกิดปัญหา เสียหายมากกว่าเดิม
ดังนั้น พอผมจะต้องทำงานที่สำคัญ ๆ มันก็ยังคงมีมากเหมือนเดิม ซึ่งก็ทำไม่เคยทันเลยครับ
3. ลดเป้าหมายลง จำนวนงานจะได้ลดลง แบบนี้ทำให้งานลดลงจริงครับ เพราะวันวันก็ทำงานแบบเดิม ๆ ไม่ต้องคิดไปไกล และ ไม่ต้องหวังอะไร แต่วิธีนี้ดีแค่ช่วงเริ่มครับ แต่ปล่อยไปเรื่อย ๆ กลับแย่ลง
อะไรแย่ลงรู้ไหมครับ? รายได้ลดลงครับ
คุณน่าจะเคยได้ยินคำว่า หยุดก้าว = ถอยหลัง
นั่นเป็นความจริงครับ เพราะโลกเปลี่ยนแปลงเร็วมาก และ คู่แข่งก็เข้ามาใหม่เรื่อย ๆ ถ้าเราไม่พัฒนา เราจะตามไม่ทันทั้งโลกและคู่แข่ง
(ถึงแม้คุณเป็น พนักงานประจำ คุณก็มีคู่แข่งนะครับ ซึ่งก็คือ คนในองค์กรของคุณนั่นเอง ถ้าคุณไม่พัฒนาตัวเอง แต่คนอื่นพัฒนา นั่นก็หมายความว่า เขามีโอกาสที่จะได้ความก้าวหน้าที่มากกว่านั่นเอง)
